DÜŞTÜĞÜMDE!

Düşüyor musunuz hiç? Elbette düşüyorsunuz. Kimi zaman zor oluyor oluyor... İş, ev, arkadaşlar, kısacası hayat ve hayata dair her şeyi yaşarken şüphesiz düşüyorsunuz. Düşünce çok canınız acıyor mu?

Unutmam, küçükken çok sert düşmüştüm sokağın ortasında, öncelikle canım yanmıştı, ayağa kalkmaya çalışırken hissediyordum diz kapağımdaki acıyı ve çizik çizik yaraları. Ayağa kalktığımdaysa acıyla karışık bir utanç vardı üzerimde, etraftaki arkadaşlarım, kapıdaki komşular, onların gözü önünde düşmüş olmanın da acısı vardı sanki. Yıllar sonra daha büyük düşüşlerde yaşadım elbette, kimi zaman depresyona düştüm, kimi zaman derde düştüm, kimi zamansa günaha... Fakat her bir düşüşümü insanlardan sakladım, sakladım çünkü biliyorumki düşmek sadece düşmek değildi.

İyice büyüdükçe farketmeye başladımki insanların gözündeki düşüşüm çok önemli, depresyonlarımı köşeye atmayı öğrendim, "insan içinde gülmeyi öğrendim" belki bir çoğunuz bunu yapıyordur. Hani derler ya insanların bir kaç yüzü vardır,hah işte onu yaptım uzun süre.

Derde düşmekse sanki kendi kendine geçti ya da iyiden iyiye umursamaz biri oldum bilmiyorum, fakat günaha düşmek beni üzmeyen tek düşüşümdü...

Sanırım insanların gözünde düşmek, Tanrı'nın gözünde düşmekten daha önemliydi, bu sebepten çok düşünmüyordum.

Peki ne oldu? Sahte gülüşler iyice canımı yakmaya başladığında. Düşünmediğim, umursamadığım dertlerim suratıma çarpmaya başladığında ne oldu? Kim vardı yanımda/yanında?

Çoğu zaman acılar geçti zannederiz, benim dizimde hala küçük çizikler var o düşüşten ve bir çok izler vardı "kendi acılarımdan kalan" öyleyse tıpkı çizikler gibi geçmiyor kolay kolay düşüşlerden kalanlar. Fakat farkettiniz mi bilmem, bir çok acıdan bahsederken hala günahlarımın üzerimdeki acısından bahsetmedim, çünkü Tanrı hiç yüzüme vurmadı günahlarımı...

Düştüğüm zamanlar oldu, günaha... Fakat Tanrı sabırla bekledi O'na gelmemi, O'na bakmamı...

Çünkü Tanrı, tüm sevgisiyle hep elini uzattı, ne zaman elini tuttum, o zaman bana sarıldı. Ne zaman dua ettim o zaman yanıtladı.

Bildiğim tek şey, bu bana özel değil, tüm dünya için bu izleri silmek mümkündür. Adına iman edenlerin hepsine kurtuluşu sağlayan RAB, düştüğümde elimden tuttu.

Sen düştüysen ellerini uzat, O ayağa kaldırır.

İtilip kakıldım, düşmek üzereydim,

Ama RAB yardım etti bana.

Mezmurlar 118:13

Çektiğim bunca acı esenlik bulmam içindi.

Beni sevdiğin için yıkım çukuruna düşmekten alıkoydun,

Günahlarımı arkana attın.

Yeşaya 38:17